Η μαλακία με τα καρότα είναι ότι ποτέ δε βρίσκεις ένα όταν έχεις κάνει χιονάνθρωπο και βάζεις αναγκαστικά κάτι βρώμικες πέτρες που δεν μοιάζουν καθόλου με μύτη. Τώρα θα μου πεις γιατί τα σκέφτεσαι αυτά. Θα σου πω. Έχω ένα άδειο ποτήρι κι ένα άδειο μπολάκι που ‘χε μέσα καρότα κι αγγούρια -για τ’ αγγούρια ίσως γράψω κάτι κάποια άλλη φορά- κι ο Φάβας μού ‘πε να σκέφτομαι ό,τι να ‘ναι εκτός από εκείνη κι εγώ τον Φάβα τον ακούω γιατί έχει κάνει τόνους μαλακίες αλλά ξέρει.
Κι έτσι σκέφτομαι χιονάνθρωπους και τα βύζιά της μπαργούμαν που ‘χει σκύψει και με ρωτά αν θέλω άλλα. Τι άλλα; Άλλα όνειρα; Άλλα ενδιαφέροντα; Άλλα πράγματα να με γεμίζουν; “Άλλα καρότα.
Τζιν έχεις πιει πολύ.” Όχι. Δεν θέλω άλλα καρότα. Θέλω μόνο να πάω στην τουαλέτα, να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο καζανάκι, να ουρλιάξω και να την σκεφτώ να ‘ναι γυμνή, να μην μ’ακούει, να ‘χει καρότα στ’ αυτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου