Μικρές Παπαριές vol 2

Ο Ντάμπο

Μια μέρα

θα ανοίξω τα αυτιά μου

και θα πετάξω.

Θα 'μαι ο Ντάμπο

κι ίσως να 'σαι εσύ

το μαγικό φτερό μου.

Το κογιότ

Σαν το κογιότ σε κυνηγώ

και κάθε φορά λιγάκι πριν σε φτάσω

ένα αμόνι πέφτει στο κεφάλι μου.

Οι κατσαριδούλες

Μικρές, χαρωπές κατσαριδούλες

χορεύουν πάνω στη γυμνή μου κοιλίτσα.

Τις ψεκάζω, τις γνέφω αντίο

και τις στέλνω στην κόλαση.

Μερικές φορές δεν αντέχω τόση ευτυχία.

Τα ούζα

Όλοι ήταν χαρούμενοι

και πίναν ούζα

μες σε γραφεία

τελετών.

Η χλωρίνη

Έχει κάτι που λάμπει στα μάτια του

(είναι ένα κερί που λιώνει.)

'Εχει κάτι που πεταρίζει στο στήθος του

(είναι ένα χτυπημένο κουνούπι.)

Έχει τη γεύση από λεμόνι στο στόμα του

(είναι η χλωρίνη.)

Τα λέγκο

Μια μέρα

θα μαζέψω τα λέγκο μου από το πάτωμα,

θα φτιάξω ένα μεγάλο ρομπότ

να σας γαμήσει.

Η ελπίδα

Υπάρχει ελπίδα

στα Αστερίξ και στα Ποπάι,

στις σοκοφρέτες και στα τυρογαριδάκια,

και σε ένα σωρό πραγματάκια

που εσύ αρνείσαι πεισματικά να εκτιμήσεις.

Σύμπαντα

Όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν χέστηκε. Ούτε υπέρ σου θα συνωμοτήσει, ούτε κατά, ούτε τούμπες ανάποδες θα κάνει, ούτε τίποτα. Θα σε αφήσει να κάνεις τις μαλακισμένες επιλογές σου. Να γαμιέσαι όσο θες. Να πιστεύεις ό,τι θες. Να ζεις τη ζωή σου όπως θες. Δεν θα νοιαστεί καθόλου.

Και δεν θα νοιαστεί γιατί, έτσι κι αλλιώς, θα γίνουν όλα. Το ‘πε κάποιος Χιου Έβερετ το 1957, νομίζω. Πρότεινε πως κάθε πιθανό αποτέλεσμα συμβαίνει σε μια διάταξη αλληλοδιασταυρούμενων συμπάντων. Κοινώς αν κάτι δεν συμβεί εδώ θα συμβεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Οτιδήποτε θέλει κανείς, είτε πολύ είτε λίγο, κάπου θα γίνει. Τα ωραιότερα όνειρα όλων κάπου πραγματοποιούνται. Κι οι χειρότεροι εφιάλτες. Κι όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις.

Τώρα, ξέρω, προσπαθείτε να καταλάβετε τι θέλω να πω με αυτά που σκέφτομαι. Τι νιώθω κατά βάθος. Θέλετε να μπείτε στο μυαλό μου. Να με αναλύσετε. Αυτό κάνετε πάντοτε. Αυτή είναι η δουλειά σας. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτά που σκέφτομαι. Το θέμα είναι πως τα λέω σε λάθος στιγμές.

Όλα όσα σας είπα πριν τα ‘πα στη Σίση όταν μου ψιθύρισε “ …μμμ… θα ‘θελα πολύ ένα τσιγάρο τώρα”. Και όλα γίναν σκατά μετά. Σηκώθηκε, ντύθηκε είπε “ίσως τελικά ήταν λάθος”, έφυγε και δεν ξαναγύρισε. Γι’ αυτό ήρθα σε σας, γιατρέ. Να με βοηθήσετε να φέρομαι λίγο πιο φυσιολογικά. Να λέω στους άλλους αυτά που περιμένουν κι όχι ό,τι έχω μέσα στο κεφάλι μου. Χάνω ανθρώπους έτσι. Και φαινόταν καλή κοπέλα. Θα μπορούσε να ήταν όμορφα.

Αλλά όχι. Τι λέω; Κάπου αλλού είναι όμορφα. Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν δεν έφυγε ποτέ. Σε ένα άλλο γνωριστήκαμε πιο πριν και τώρα έχουμε σπίτι και παιδιά κι ένα σκύλο. Αλλού είμαστε οι βασιλιάδες του κόσμου. Κι αλλού πατάτες. Οτιδήποτε.

Να πάτε να γαμηθείτε, λοιπόν. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζομαι τη βοήθειά σας.