9
"Γιατί είσαι μαλάκας" θα μου πεις. Ναι, είμαι. Εσύ δεν είσαι καθόλου; Καθημερινά κάνεις πράγματα που δεν πρέπει, δεν κάνεις πράγματα που πρέπει, το μετανιώνεις, προσπαθείς να τα αλλάξεις και δεν γίνεται τίποτα και μετά περιμένεις να αλλάξουν από μόνα τους και δεν γίνεται τίποτα κι υποτείθεται όλο αυτό σε κάνει σοφότερο αλλά αρχίδια.
Άσε που κάθεσαι και με διαβάζεις. Μόνο ένας μαλάκας θα ασχολιονταν μαζί μου.
Αλλά αφού είσαι εδώ, είμαι κι εγώ εδώ, συνεχίζω.
Μια μπαρότσαρκα χρειάζεται λεφτά. Στην περίπτωσή μου πολλά λεφτά. Κι εγώ , είπαμε, δεν είχα μία. Από τον Ίγκι δεν ήθελα να δανειστώ. Του χρωστούσα ήδη τα κέρατά μου. Η μόνη μου λύση ήταν τα κορίτσια. Η Ναταλί κι η Ζήνα. Οι αγαπημένες μου πουτάνες. Είχα καθαρίσει γι' αυτές παλιότερα και μου χρωστούσαν χάρη. Δεν θα χαν πρόβλημα να μου δώσουν κανά φράγκο. Κι έτσι τράβηξα για το μπουρδέλο.
Ήταν κλειστό. Σωστά. Η Ναταλί είχε πει θα πάει Ντουμπάι σε ένα σείχη ή κάτι τέτοιο. Τη Ζήνα την είδα πριν έξω. Οπότε καθόμουν και κοίταζα σα χαζός την πόρτα.
- Κλειστά είναι, ε;
Ήταν ένας τύπος που δε νομίζω ότι σε νοιάζει πώς ήταν.
-Ναι. Αν θες να γαμήσεις έχει ένα άλλο δυο στενά πιο κάτω. Αλλά δε λέει τόσο.
-Δε θέλω να γαμήσω.
-Και τι θες; Παγκόσμια ειρήνη;
'Οταν πίνω λέω ηλήθια αστεία.
-Βασικά κάτι τέτοιο...
'Εβγαλε ένα πάκο χαρτονομίσματα και μου τον πρόσφερε.
-... Πάρε.
-Ε;
-Πάρε. Τα χρειάζεσαι.
-Μοιάζω με πρεζάκι;
-Όχι πολύ.
-Τι μου δίνεις λεφτά τότε; Ο Ρομπέν των Δασών είσαι;
-Όχι. Ο Ντάγκλας.
-Τζονούλης.
-Το ξέρω.
-Ε;
-Πρέπει να βρεις τον Τσάρλι. Παρ'τα.
-Ποιος στον πούτσο είναι ο Τσάρλι;
-Αυτός που πρέπει να βρεις. Τώρα πρέπει να φύγουμε. Κινδυνεύουμε κι οι δυο.
Ό,τι κατάλαβες κατάλαβα κι εγώ. Αλλά δεν με ένοιαζε. Πήρα τα φράγκα. Ο Ντάγκλας χάθηκε μες στο σκοτάδι. Την έκανα για το πρώτο μπαρ.
10
Λεγόταν Ζούγκλα. Όταν μπήκα έπαιζε REM. Το Loosing my religion. Σε λίγες ώρες θα την έχανα κι εγώ. Έκατσα στο μπαρ. Δίπλα μου ένας κουστουμάτος παράγγελνε.
-Μια τεκίλα.. Σανράιζ.
Η μπαργούμαν κοίταξε τα μπουκάλια πίσω της για μια αιωνιότητα.
-Αχ, δεν έχω σανράιζ. Quervo μόνο.
-Α καλά. Κι αυτή καλή είναι.
Ηλήθια μπαργούμαν,ηλήθιος πελάτης, πουθενά κάποιος που θα μπορούσε να 'ναι ο Τσάρλι. Χτύπησα δυο Guiness στα γρήγορα, σηκώθηκα κι έφυγα.
1 σχόλιο:
you are baaaaaaaack! μέσα στον ρυθμό αν και υπερβολικά μικρό! Θέλω πιο χορταστικές δόσεις! ανυπομονώ για τη συνέχεια! η groupie σου!
Δημοσίευση σχολίου