ΜΗ ΣΩΖΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΒΒΑΤΟ pt 5

11

Μπήκα σε άλλα δυο, τρία, τέσσερα, δε θυμάμαι πόσα μπαρ. Πουθενά δεν βρήκα τον Τσάρλι. Δεν έγινε και κάτι ενδιαφέρον που να αξίζει να σου το πω. Τώρα που το σκέφτομαι ούτε αυτό που έγινε στη Ζούγκλα είχε κάποιο ενδιαφέρον. Απορώ γιατί το έγραψα.


12

Κατέληξα στον Κούνελο. Κουλτουροστέκι. Είχε ποητική βραδιά. Εγώ ήμουν ήδη σούρα. Όταν μπήκα μέσα μια κοπέλα ήταν όρθια σε ένα σκαμπό κρατώντας στην αγκαλιά της μια γάτα. Η κοπέλα ήταν χοντρή. Η γάτα ήταν ψόφια. Η κοπέλα απήγγειλε.

Παγωμένη η γάτα
ούρλιαζε σαν σκύλος
ώσπου στο χιόνι να κατρήσει και να λυτρωθεί
κι έγινε ο πόνος της
πορφυρό μαντολίνο
που ραψωδούσε νωχελικά στο μελανό διάζωμα της ουρανόσκαλας.
Ω θεοί
οικτρά εκλιπαρώ
δείξτε έλεος στη μεταξωτή της κύστη. *

Και έκλαιγε. Μόνη της πάνω στο σκαμπό έκλαιγε. Και μετά πέταξε τη γάτα στον μπάρμαν κι ήπιε ένα ντραμπούι.
Καλά, είχα ενθουσιαστεί. Ο κόσμος (πέντε, έξι μαλάκες) χειροκροτούσε χλιαρά. Αλλά εγώ δεν μπορούσα να μην την αποθεώσω. Και φώναζα μπράβο κοπελάρα μου, και γαμώ την τέχνη και κάτι τέτοια. Ένας μαλάκας με κοίταξε περίεργα.
Μαλάκας: Μη μας πεις ρε φίλε ότι σ' αρεσε η χοντρή.
Χοντρή: (που με το ένα χέρι τραβούσε τα μαλλιά της, με το άλλο το ποτάκι της και έκλαιγε ακόμα) Δεν είμαι χοντρή!
Εγώ: Μην τον ακούς κοριτσάρα μου. Σωματάρα έχεις. Κλόντια Σίφερ είσαι.
Μαλάκας: Άντε μωρέ με τη σαβούρα. Θέλει να λέγεται και ποιήτρια.
Χοντρή: Είμαι ποιήτρια (κλαψ, λυγμ, μπουχού)
Εγώ: Είναι ποιήτρια.
Μαλάκας: Αρχίδια.
Εγώ: Εσύ είσαι ποητής;
Μαλάκας: Βεβαίως.
Εγώ: Πές μου ένα ποίημα σου.
Μαλάκς: Αφού το ζητάς. Το ονομάζω Μοναξια
Τυλιγμένος στις περικοκλάδες του απείρου σου
προσδοκω το σύννεφο που θα βρέξει συμπόνια στα μαλλιά μου
μονος μου
εγώ
γιατί σε αγάπησα απύθμενα
Τασούλα
ναι
πολύ σε αγάπησα Τασούλα
και συ με πρόδωσες και....
Κι άρχισε να κλαίει κι αυτός. Της πουτάνας σου λέω. Γούσταρα τρελά. Κι όταν ένας τύπος μου 'πε "Αφού ήρθες, δεν μας λες κάνα ποίημα; Δεν χρειάζεται να 'χεις κάτι έτοιμο. Αυτοσχεδίασε." ανέβηκα κι εγώ στο σκαμπό και είπα

Είχα ένα κουτάκι μπύρα
Tο ήπια.
Τώρα είναι τασάκι.
Είχα δυο πακέτα Camel.
Τα κάπνισα.
Τώρα έναι γόπες.
Είχα ένα γιαπωνέζικο ράδιο.
Το χάλασα.
Τώρα παίζει όλο Μπαχ.
Γάμα τα.

Περιτό να σου πω ότι οι τύποι σε δυο λεπτα βρήκαν πεντακόσια νοήματα στη μαλακία μου. Και μου παν ότι έχω προοπτικές. Αλλά εγώ δεν ήθελα να γίνω ποιητής. Ήθελα να βρω τον Τσάρλι. Και τα μπαρ κλείνανε και δεν είχα που να πάω. Καθώς τα φώτα άναβαν στα ηχεία ακουγόταν το Go West των Pet Shop Boys. Και πήγα δυτικά.

*Το ποήμα αυτό δεν είναι όλο δικό μου. Το γραψαμε με τον Τόλη στο λύκειο, νομίζω στην ώρα των θρησκευτικών.