Σ' ένα μπαρ

« Στην αρχή ήταν το Παρίσι. Στο Λούβρο. ‘Ενα γουρουνάκι που έτρεχε στους διαδρόμους σκούζοντας. Αστείο θέαμα. Αλλά άμα πρόσεχες πως στο πίσω αριστερά πόδι είχε δεμένη μια ωρολογιακή βόμβα θα καταλάβαινες ότι μάλλον έπαιζε μαλακία. Η βόμβα έκανε μπλινγκ μπλινγκ και μετά μπανγκ. Επισκέπτες και εκθέματα γίναν στάχτη και μπόυρμπελη.
Μετά το Λονδίνο. Στην πτήση 412 Νέα Υόρκη-Λονδίνο της British Airways επιβάτες εκτός από executive managers και χοντροτουρίστες ήταν μια στρουθοκάμηλος, ένα κοάλα κι ένας αλιγάτορας, τράμπα μεταξύ ζωολογικών κήπων. Άγνωστο πως τα ζώα βγήκαν από τα κλουβιά τους, μπήκαν στο κόκπιτ, εξουδετέρωσαν τον πιλότο και πήραν τον έλεγχο του αεροσκάφους. Και το στούκαραν πάνω στο Μπιγκ Μπεν.
Και το Βατικανό. Αυτό είναι το αγαπημένο μου. Έξω από τον Άγιο Πέτρο ένα κοπάδι σκύλοι κάψαν σε μια πυρά χίλια αντίτυπα της φάρμας των ζώων του Όργουελ. Λίγο πιο πριν είχαν γαζώσει με καλάσνικοφ τον Πάπα, την ελβετική φρουρά και μερικές εκατοντάδες πιστών καθολικών.
Τότε βγήκε και το πρώτο έκτακτο. Ο σούπερ ντούπερ δημοσιογράφος μας Τζόνυ Απίκος ανακοίνωσε πως τα ζώα κατέλαβαν τον κόσμο γιατί οι άνθρωποι τα ‘χαμε κάνει όλα σκατά. Ένας χιμπατζής τον σημάδευε με μια μπερέτα καθ’ όλη τη διάρκεια του δελτίου.
Αστυνομίες, στρατοί, μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Τους είχαν εξοντώσει οι κατσαρίδες νίτζα και τα κουνούπια καμικάζι. Η ανθρωπότητα την είχε γαμήσει εντελώς, φίλε μου. Αλλά τότε...»

Ο μπάρμαν κοίταξε το γέρο. Είχε πέσει λιπόθυμος πάνω στο μπαρ αφήνοντας μισή την ιστορία του.
«Μη του δίνεις σημασία» μου ‘πε. « Έχασε την οικογένεια του σε τροχαίο. Του ‘χει σαλέψει από τότε. Κάθεται, πίνει τα κέρατά του και λέει τα παραμύθια του. Και κάθε βράδυ καταλήγει έτσι. Σφίγγεται η ψυχή μου που τον βλέπω.»
Ήπια μια γενναία γουλιά τζιν. Δεν είχα κάτι να πω. Σκότωσα μια μύγα που καθόταν στο χέρι μου. Έτσι για να ‘μαι σίγουρος. Πλήρωσα τα ποτά μου, σηκώθηκα και έφυγα.