ΜΗ ΣΩΖΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΒΒΑΤΟ pt 7

14

Παρένθεση. Ο προσεκτικός αναγνώστης ίσως διέκρινε πως η γκόμενα, που αρχικά την είπα Μπέμπα, έγινε Μπέλα. Αυτό οφείλεται καθαρά και μόνο στο ότι έχω μια καραμπίνα να με σημαδεύει και μπερδεύομαι. Μπέμπα την λενε. Την λεγαν. Τέλος παρένθεσης.

15

Τρέχαμε μες στη βροχή. Ήμουν νυσταγμένος, μεθυσμένος και βρεγμένος ως το κόκαλο.
-Μας κυνηγάει κανείς; Ρωτάω. Μην τρέχω τζάμπα.
-Θα σου πω μετα. Εκεί που πάμε θα μαστε ασφαλείς.
-Έχω ψοφήσει ρε Τσάρλι. Θέλω και να ξεράσω.
-Εκεί που πάμε το στομάχι σου θα στρώσει.
Με πήγε σε ένα πατσατζίδικο. Σε μια τρύπα που μύριζε ξύδι και σκόρδο. Με το που τον είδε ο πατσατζής άνοιξε μια καταπακτή και χωθήκαμε στο υπόγειο. Έπεσα σε μια καρέκλα και κρατουσα το κεφάλι μου, μετά την κοιλιά μου, μετά το κεφάλι μου. Ο πατσατζής με κόιταξε περίεργα και είπε του Τσάρλι.
-Πες μου ότι δεν είναι αυτός.
-Αυτός είναι ρε Ανέστη. Μαλακία αλλά αυτός είναι. Φέρε του κάτι να στρώσει και το γνωστό.
Το κάτι να στρώσει που μου φερε ο Ανέστης ήταν ένα πιατο πατσάς ψιλλοκομμένος. Το γνωστό ήταν ποδαράκια. Σκέτα. Χωρίς ζουμί. Εμοιαζε αηδία. Ο Τσάρλι άρχισε να τρώει. Αρχισα κι έγώ. Ομολογώ το πατασαδάκι μου έκανε καλό.
-Δε μου λες ρε Τσάρλι, αυτήν την αηδία πως την τρως;
-Είχα βάλει παλιά στοίχημα ένα μπουκάλι ουίσκι ότι μπορώ να το φάω και μετά μ' άρεσε.
Τώρα θα μου πεις "Εδώ γίνεται της πουτάνας. Τον ρωτάς για τα ποδαράκια αντί να ζητήσεις απαντήσεις; Κι αυτός συνεχίζει την κουβέντα;".
Σου πα ότι είναι μαλακία το μυθιστόρημα.
-Ο Ανέστης κάνει γαμώ το φαί για ρεμάλια σαν εμάς.Σ' άρεσε;
-Πες του βα φέρει άλλο ένα. Και τυρί. Κι ένα καφέ. Ελληνικό.
-Θα φέρει. Κάτσε πρώτα να σου πω τη φάση.
Κι ο Τσάρλι άρχισε να μου λέει τη φάση.